Słowikaf H.C. Andersen

Na zielonej gałązce, w ogrodzie chińskiego cesarza, swoje gniazdo uwił słowik. Jego piękny śpiew przyciągał do ogrodu turystów z całego świata. Gdy sława ptasiego śpiewaka dotarła do samego cesarza, władca zaprosił go do swojego pałacu. Słowik traktowany był po królewsku, jednak pewnego dnia cesarz otrzymał tajemniczą przesyłkę. W środku znajdował się nakręcany sztuczny ptak, który bez zmęczenia wygrywał piękną melodię. Czy to oznacza koniec kariery prawdziwego słowika?

Choć „Słowik" nie należy do grona najpopularniejszych baśni Andersena, to warto zapoznać się z jego treścią. Piękna historia o wrażliwości i przyjaźni, których nie da się zastąpić nawet drogimi imitacjami.
Hans Christian Andersen (1805-1875) – duński pisarz i poeta. Pochodził z biednej rodziny, był synem szewca i praczki. Od dzieciństwa cechował się bogatą wyobraźnią. Marzył o tym, by tworzyć. W wieku 14 lat wyjechał z domu do Kopenhagi, by uczyć się i pisać. Debiutował zbiorem opowiadań „Młodzieńcze próby" (1822). Wiele podróżował po Europie. Wydał kilka powieści, tomików wierszy oraz ponad trzydzieści utworów dramatycznych. Międzynarodową sławę przyniosły mu dopiero baśnie. Łącznie napisał ich blisko 150. Część z nich to zapisy znanych Andersenowi utworów ludowych. Wiele z baśni ma charakter autobiograficzny, jak np. „Brzydkie kaczątko", i przeznaczonych jest dla osób dorosłych, a tylko nieliczne nadają się do czytania najmłodszym. Do najbardziej znanych baśni Andersena należą m.in.: „Mała syrenka", „Nowe szaty cesarza", „Calineczka" i „Królowa Śniegu". Baśnie zostały przetłumaczone na ponad 100 języków, a ich nowe adaptacje ukazują się także współcześnie.