Wodzirejaf Gabriela Zapolska

Młody Tadeusz Wielohradzki pochodzi ze szlacheckiej rodziny. Po śmierci ojca, zubożała matka stara się zapewnić rodzinie wikt i opierunek. Tadeusz pracuje jako urzędnik w lwowskim namiestnictwie, jednak najbardziej oddany jest prowadzeniu tańców. Salony arystokracji pociągają młodzieńca znacznie bardziej niż obowiązki wobec gminy. W swoim mieszkaniu, jak świętość przechowuje kolekcję orderów i kotylionów ze wszystkich balów, w których uczestniczył. Dodają mu sił i pewności siebie, która nadmiernie pobudza jego ego. Tadeusz nie stroni od pięknych kobiet, które nieustannie wodzi na pokuszenie, nie oferując w zamian swych uczuć. Wewnętrznie zakompleksiony mężczyzna potrzebuje poczucia władzy, a gdy pewnego dnia niespodziewanie je traci, jego życie zmierza ku całkowitemu upadkowi...
Gabriela Zapolska (1857-1921) – polska dramatopisarka, nowelistka i powieściopisarka. Jest zaliczana do najwybitniejszych autorek dramatów obyczajowych. Twórczości Zapolskiej zawsze towarzyszyła atmosfera skandalu. W swoich utworach często sięgała po tematy, które dotychczas znajdowały się poza zainteresowaniem literatów. Nie bała się pisać o prostytucji czy dyskryminacji rasowej. Obnażała obłudę i podejmowała problematykę ważną społecznie. Jej najsłynniejsze utwory to m.in. „Kaśka Kariatyda", „Moralność Pani Dulskiej", „Ich czworo" i „Panna Maliczewska".